De Euclideslaan in Rijnsweerd is een straat met twee gescheiden banen van ongeveer tweehonderd meter. De twee rijbanen zijn gescheiden door een gracht met aan de betonnen randen veel mogelijkheden om te zitten. De gracht is rijkelijk begroeid met kroos, heeft betonnen randen en een rond einde te beschouwen als kop waar klassieke ogende pilaren staan die voorzien zijn van ronde bogen die deze aan de bovenkant verbinden.

De bogen lijken losjes op de bovenkant van de pilaren gelegd. Het andere eind heeft een verhoging met brede betonnen treden. Halverwege is een tweeledige brug in de vorm van een Andreaskruis. De gracht die een kromming heeft is een creatie van Karin Daan. Het heet Het verzonken schip welke met enige moeite en fantasie daar inderdaad in te herkennen valt.

De gracht wordt aan weerszijden geflankeerd door nog tamelijk jonge bomen die over enige jaren, wat meer volgroeid, ongetwijfeld een statig karakter aan het geheel zullen geven. Daarachter rijzen aan weerszijden kantoorgebouwen van vier à vijf verdiepingen op. De gracht ligt inderdaad verzonken tussen de rijen bomen en gebouwen.

Een enkel groepje kantoormedewerkers loopt hier haar pauze wandeling, druk overleggend over allerlei waarschijnlijk belangrijke zaken of over de komende vakantie. Naast de af en toe passerende auto’s en het aanhoudende gedruis van de A28 die hier vlakbij loopt, hoor je alleen vogels, een groepje grote schreeuwende meeuwen doet denken aan Scheveningen. Verder hebben merels, meerkoetjes en een enkele eend hier vrij spel. Nota’s, contracten en adviezen opstellen gebeurt binnen, hierbuiten is het rustig en ietwat loom, het is een mooie zomerse dag.

Dit deel van Rijnsweerd is een wijk met grote kantoren. De Euclideslaan is met haar mogelijkheden tot wandelen en zitten een uitstekende plek om tijdens je lunch even te verblijven, een praatje te maken en even te wandelen. De kleine groepjes mensen om mij heen zijn jonge mensen waarschijnlijk werkzaam bij een van de bedrijven (FNV-Bondgenoten, verzekeringsmaatschappijen, accountant- en advocatenkantoren, consultancybureaus, headhunters en financiersmaatschappijen en IT-bedrijven) die hier gevestigd zijn. Ook de gemeenteraad was tijdelijk gehuisvest in een kantoor op de hoek van deze Euclideslaan en de Varrolaan.

Op een enkele toren na zijn de gebouwen vijftien tot twintig meter hoog. Ze zijn strak vormgegeven met natuurstenen gladde muren; het zijn grote vlakken die weer opgedeeld in gelijkmatige kleine vlakken van lichtgekleurd steen afgewisseld met glas. Een enkel bouwwerk (kolos) heeft een ronding aan een kant of op een hoek. Sommige gebouwen hebben muren van rode bakstenen die bij de bouw groepsgewijs zijn aangebracht. Door de kleuring van het glas zijn de ramen niet doorzichtig. Ik zie een gebouw met roze-rode stenen met naar voren stekende punten. Ook zijn de muren van een enkel gebouw deels uitgerust met rode natuurstenen platen. Veel gebouwen zijn voorzien van een parkeerterrein of -garage. Beide zijn steeds uitgerust met een hefboom om de toegang te beveiligen. Zoals wel vaker tegenwoordig toegepast, heeft één gebouw muren die verticaal begroeid zijn met klimplanten die een groene of duurzame uitstraling geven. Het hoge provinciehuis heeft Mondriaan-versieringen met de bekende primaire kleuren.

Bij de inrichting van dit kantorenpark is veel aandacht besteed aan groen, perkjes, grasstroken, bloemstukken en bomen. De laatste beginnen te kleuren, de herfst nadert. De lantaarnpalen en de trottoirs zijn versierd met een dot rode en witte bloemen. Ook de kruisvormige brug is versierd met enkele dotten met witte bloemstruiken. Er is voorzien in cameratoezicht: de bedrijven beschermen hun waardevolle eigendommen gezamenlijk. ’s Avonds is het hier zeer waarschijnlijk uitgestorven en zouden onverlaten hun gang kunnen gaan.

Het is een van de nazomerdagen van september. Twee groepjes jonge mensen delibereren druk over hun werkzaken en her en der verschijnen, het is eind van de morgen, groepjes en individuele wandelaars meestal in overhemd of shirt en broek. Een lint met toegangspas om hun nek is hun uiterlijk teken dat ze hier horen en zo dadelijk weer verwacht worden op hun kantoor. Even verderop staan een twaalftal mensen in een kring die onder leiding van een grote vent, met een bal enkele (communicatie?-)oefeningen doen. De deelnemers kijken zeer geconcentreerd. Een enkeling gebruikt de buitenruimte voor een ongestoord telefoongesprek. De meeste mensen hier lijken beneden de vijftig.

Op de achtergrond is een voortdurende ruis hoorbaar van verkeer op de Archimedeslaan, Pythagoraslaan en de kop van de A28 die hier begint. Stil is het niet, ook niet in deze hoek van de stad. Verkeer is schaars in deze niet-doorgaande weg, een enkele Golf-like auto en een vrachtwagen met spullen voor de bedrijfskantines of een andere leverancier.

Hier zijn geen ouders met kinderen op straat of een oma en opa die een wandelwagen met kleinkind voortbewegen, geen bloemenstalletjes of winkelend publiek dat sjouwt met tassen. De werkenden hier lijken alle beneden de vijftig.

Rijnsweerd leeft niet maar werkt en maakt carrière.

juni 2019