Het is een frisse herfstdag, maandagmiddag. Het is niet druk in het winkelcentrum zoals op een vrijdagmiddag of zaterdag. In het winkelcentrum lopen mensen met boodschappen tassen. Rustig dagelijkse boodschappen doen en winkelend op zoek naar nieuwe kleren of schoenen. Een enkel stel zoekt een vakantiereis uit. Oudere stellen die elkaar goed vasthouden. Moeders soms met kleine kinderen, sommigen alleen.

Meestal strak voor zich uitkijkend, soms pratend of gedag zeggend tegen een bekende. Tussen het publiek ook enkele ouderen die zich langzaam voortbewegen aan de hand van hun rollator, een enkeling is koninklijk gezeten op een elektrische rolstoel. Paren die langslopen hebben elkaar meestal niet vast en alleen lopende jonge vrouwen en mannen lopen met hun mobile telefoon in de hand te praten, de onderkant van hun telefoon is daarbij gericht op hun mond. Hier is een flink deel van het publiek van buitenlandse komaf.

De supermarkten hebben hun klandizie. Er is hier een Hoogvliet, een Lidl en een grote Albert Heijn. Verder zijn er banken, telefoonwinkels, een Blokker, een HEMA, een kantoorboekhandel, drogisterijen, schoenenwinkels en allerlei kledingwinkels van de bekende ketens, ook Marokkaanse, bloemen- en viswinkels, een Chinese Toko, een vestiging van de ANWB, dierenbenodigdheden, Turkse, Marokkaanse en Nederlandse bakkers, chocolaterie, hobbywinkels en fastfood, ook halal-varianten. En nog veel meer. En dan is er nog een speelgoedwinkel met allerlei felgekleurd zelf bewegend speelgoed. De winkels zijn voor een goed deel gericht op publiek dat op de centen moet letten, geen chique etalages maar de meer goedkopere, waaronder Zeeman, C&A en bijv. Van Haren. De gewoonheid wordt ook benadrukt door een zorgoutlet waar gebruikte gemakstoelen, rollators en elektrische rolstoelen de aandacht trekken. Een oudere man is er behulpzaam voor zijn klanten. Naarmate de tweede helft van de middag vordert, wordt het drukker. De verlichte etalages nodigen uit binnen te komen en wat nieuwe kleren te kopen.  Reclameborden en -verlichting trekken aandacht voor cadeaus, mooie winterkleren en stevige winterschoenen.

Het winkelcentrum, gelegen in het hartje van de ook met veel ouderen bewoonde multicultiwijk biedt ook onderdak aan het wijkservicecentrum van Overvecht. Het winkelcentrum is versierd met winter- of kerstverlichting en nodigt uit wat rond te kijken.  

Er hangt een vredige sfeer, mensen hebben geen haast, gaan even zitten om een praatje te maken. Kinderen, voor zover aanwezig springen op en af van de zitbanken en huppelen of zeuren om iets lekkers bij hun moeder. De overkapping zorg voor een wat holle echo, als in een stationshal en maken dat de kinderen goed hoorbaar zijn.  Er wordt opvallend weinig gegeten terwijl men winkelt. Maar de inpandige terrassen zijn goed bezet. Op een terras zitten oudere mensen, twee zijn aangeschoven in een scootmobiel en hebben , naar het lijkt, de dagelijkse gesprekjes met hun lotgenoten. Kleine gezelschapjes van vier à vijf mensen lijken van één familie: bijvoorbeeld oma, twee dochters en een kleinkind. In veel kleine gezelschappen wordt Arabisch gesproken. Maar ook soms Spaans of een Oost-Europese taal, althans zo lijkt het. Een kleine zeurt, het lopen moe, om opgetild te worden. Twee meisjes van ongeveer dertien, zitten naast me en wisselen het een en ander uit aan de hand van hun smartphone. Ze giechelen zoals Paul van Vliet het ooit bezong.

Op de achtergrond klinkt voortdurend muziek van lichte, verstrooiende aard. Steeds hoor ik wel ergens een kinderstem doorheen klinken. Een moeder duwt een winkelwagen voort met daarin twee kleintjes die kijken en lachen alsof ze in een draaimolen zitten. Een andere moeder krijgt meer vragen en opmerkingen van haar kleine dan ze aan lijkt te kunnen. Tussendoor schuift een oudere man voorbij die langzaam en voorzichtig loopt alsof hij bij een eenvoudig duwtje om zou kunnen vallen. Hij kijkt strak voor zich uit. Zo af en toe wordt een broodje hamburger in de loop genuttigd. Een aandachtig gesprek van drie mannen wordt onderbroken doordat twee ervan gelijktijdig opstaan en elkaar stevig omhelzen om vervolgens weer zittend met hun gesprek en kop koffie verder te gaan.

De gesprekken van voorbijgangers, en van hen die even blijven zitten, klinken opgewekt, men oogt betrokken op elkaar. Twee kinderen eten met veel uitroepen tussendoor hun ijsje. Hun moeder naast hen houdt het druppen van het ijs in de gaten en kijkt wat verveeld rond. Een jonge moeder duwt haar kinderwagen voort en loopt daarbij trots rechtop. Alleen lopende voorbijgangers raadplegen onderwijl hun smartphone en kijken af en toe verveeld in een etalage. De betreffende etaleurs kunnen een cursief creativiteit gebruiken.

(oktober -november 2018)