De Plantage is een plein aan de west kant van de Amsterdamsestraatweg. Vroeger was hier een slachterij, de gemeenteslachtplaats. Rond de eeuwwisseling is dit plein heringericht. Het wordt omringd door tamelijk nieuwe flatgebouwen met vijf verdiepingen waarvan de begane grond winkels betreffen en daarboven zijn vier woonlagen voor flats met balkon. Op het plein is in het midden een parkeerplaats die aan de noordoost kant wordt begrensd door een

met een ronde afscheiding eindigend klein stukje begroeiing in de vorm van een grote pergola, die begroeid is met het begin van enkele rozen, gouden-regens en wat lage struikjes. In de pergola is zitruimte op twee banken.  

Deze kant grenst aan de Royaards van Hamkade en de gebouwen zijn hier wat hoger, hebben zes woonlagen en bieden van deze kant de aanblik van een bolwerk. Hieronder zijn parkeergarages aangebracht.

Het plein biedt ruimte aan spelende kinderen, wandelend winkelpubliek en heeft op de zuidelijke helft een afscheiding met hagen waar­achter bankjes staan. De voorkant, aan de zuid-westkant is gelegen tegen de Amsterdamse­straatweg wordt ingenomen door een statig vierkant gebouw uit het begin van de 20^ste eeuw. Het heeft hoge ramen, gevels die aan de bovenkant versierd zijn met eenvoudige stenen mozaïekjes en biedt nu onderdak aan het wijkservicecentrum Noordwest.

Voorheen was dit wellicht het hoofdgebouw van de slachterij of een politie­bureau die

ooit elke wijk van enige omvang had. Aan weerskanten van dit gebouw kun je doorlopen naar de straatweg, het biedt met andere woorden toegang tot het plein vanaf de Straatweg. De ene toegang wordt gemar­keerd door de restanten van een toegangspoort, waarschijnlijk was dit de toegang met hek tot de slachterij. Naast de beide

entrees staan aan beide weerskanten een gebouw van kleiner formaat, maar in dezelfde stijl gebouwd. Deze drie gebouwen zijn de enige die nog over gebleven zijn na de sloop van de slachterij in 1988-89[1] Naast de linker toegang tot dit plein staat een bronzen drinkend paard (Tom Claassen, 1996),

[1] Bron: Wikipedia

beter een knol te noemen, een breed vlezig werkpaard, dat aan de gemeentelijk slachtplaats herinnert.

Voor het wijkservicecentrum is een fontein aangelegd die zo af en toe wat water opspuit, tot zo’n 60 centimeter hoogte; een bord wijst het publiek erop dat dit water geen drink­water is. Vier forse ronde bloem­bakken, niet beplant met bloemen maar met heesters, staan op de hoekpunten van de fontein.

Het plein is ruim voorzien van nog jonge bomen die, wanneer ze wat volgroeid zijn een groen aanblik gaan geven. Duiven zijn de vaste bewoners van dit plein die in groepjes hun kostje bij elkaar scharrelen. Op een van de bankjes zijn drie mannen in een gesprek gewikkeld. Zij maken niet de indruk beperkt te zijn in de tijd die ze hiervoor hebben. Wat later zitten op een andere bank twee vrouwen met een hoofdoek een sigaret te roken en praten wat met elkaar.

De winkels aan het plein zijn gericht op mensen met een beperkte portemonnee: een supermarkt, een vestiging van de Action en een vestiging van een multiculti supermarktketen: Tangermarkt (deze keten telt 16 vestigingen in Nederland en België). Verder zijn er een drogist van een goedkope keten en nog een tapijtenzaak. De mensen die langs lopen zijn voor een flink deel Utrechters met een, zoals dat nu heet, migratieachtergrond. Ze hebben, het is op deze doordeweekse herfstdag niet druk, soms een tas of rollator bij zich en lopen in een rechte lijn van de ene naar de andere kant.  Op zeker moment zie ik drie oudere vrouwen zich ieder vooruit werken met hun rollator; hun voortgang wordt belemmerd door een aangelijnd hondje.

Maar iedereen doet hierbij rustig aan. Haast en dringen is er niet bij. Fietsers, brommers hebben naast het wandelend publiek hier volop de ruimte. Op een mooie dag, vandaag is het kil en regenachtig, zal het hier prettig toeven zijn.

(oktober 2018)